De snelweg tussen mijn emoties en brein kampt weer met wegwerkzaamheden. Ik weet dat er van alles de straat op rijdt, maar de vertaling blijft steken. Er zijn manieren om afstand te nemen van wat aan de andere kant van de blokkade gebeurt, de reizigers te laten voor wat ze zijn. Er zijn manieren om de blokkade op te heffen. Ik beheers die kunsten nauwelijks en vraag me soms af of ik het hard genoeg probeer. Of ik niet zelf zorg voor situaties waarin meer auto’s de geblokkeerde weg op rijden. Voor wie leegte kent is voelen verslavend. Iets magisch.
