Ik kreeg vandaag een mailtje van een ‘slachtoffer van een borderliner’. Zonder jullie te vermoeien met de niet al te intelligente inhoud van het geschrevene wil ik wat conclusies van mijn daaropvolgende denkproces delen: ik kan niet tegen wij/zij-denken; een toxische relatie -waarin geen machtsmisbruik een rol speelt- bestaat bij de gratie of de gekte van alle personen erin; deze mevrouw was volwassen en er met halfvolgroeid verstand zelf bij. Alsjullieblieft. Met een plaatje van een gele paraplu, want er is altijd hoop, mensen. Voor iedereen. Zelfs voor borderliners en de slachtoffers die ze met huid en haar verslinden.
