“Het is veel werk, het wordt heel mooi. Ik kan er nu al van genieten,” zeg ik, nadat ik een monoloog hield over een persoonlijk project. “Ik wou dat ik dat kon, van iets groots bij voorbaat genieten,” antwoordt mijn wandelgenoot. Ik wist eigenlijk ook niet dat ik het kon. Ik kan best stoer doen, maar zie stiekem vooral beren op de weg. Ik werk graag mee maar wil geen verantwoordelijkheid. Tenzij iets direct mijn hart in gaat, dan kwijt ik me zenuwachtig van de taak. Maar nu heb ik die bedenkingen niet. Er ligt iets groots in het verschiet.
