Met een kleine krak gaan de muren tegen de vlakte. Nog een hoop gezaag getimmer en geschroef aan het houten frame volgt. En dan is ons huis ineens twee keer zo groot. Gevoelsmatig. Vanuit de woonkamer zie je de open lucht van het balkon en vanaf het balkon kijk je, dwars door de verdieping, het water van het meer in. Ik heb vaak verzucht dat ik een nestje voor haar ging bouwen, het huis is door ons liefhebbend het nest gedoopt. Maar die naam is nooit zo passend geweest als nu, met de wereld van beide kanten aan onze voeten.
