Vanochtend hing er mist in de lucht. Een wat ander uitzicht over het wijde meer, dat de zwanen haast zwart doen lijken. Ze buigen hun koppen tegelijk in een perfect vraagteken. Het is een surrealistisch beeld, en ik waan me even op vakantie in plaats van in mijn roze pluizige badjas, met oogslaap tot in mijn oren, gebogen over mijn koffiezetapparaat, het zwarte vocht smekend mijn beker in te glijden. Het is genoeg om mijn ochtendhumeur op een premenstruele dag te vergeten. Voor zolang als de koffie duurt, want daarna klos ik toch chagrijnig door de ochtendzon naar het station.
