Ik zit met twee zieke homo’s vandaag. Eentje achter zijn game om de wereld te redden, de andere met een dikke keel achter zijn computer om een verslag te schrijven. Het is gezellig vol, maar er past in mijn hoofd niet echt iemand meer bij. Ik ben moe, zo moe, waarschijnlijk omdat ik weet hoe druk de komende week wordt. Er zijn even te veel losse eindjes. Morgen maar eens het schema invullen wat ik wanneer ga doen. Mijn creatief-impulsief brein krijgt een allergische reactie op dingen als schema’s. Maar soms moeten dingen eens niet out-of-the-box maar op een rijtje.
