Ik date met een schrijver. Ik denk dat onze communicatie voor een buitenstaander tamelijk bizar is. Omdat we allebei niet terugvallen op geijkte zinnen als ‘Ik vind je lief’, zijn de uitwisselingen poëtisch. Van het niveau “ik moet steeds denken aan dat je zei, dat je jezelf niet in mijn ogen wilde zien. Ik zou jou graag jezelf door mijn ogen laten zien”. Of de nu-al-klassieker “Als chaos kunst baart ben jij een meesterwerk.” Vandaag kwam de andere kant naar boven. “Wil je mijn blog mooi maken?” en “mag ik aan je URL’s sleutelen?” Dirtytalk 2.0 noemt ze het.
