Een veel te fijne dag. Op mijn werk het einde van een bijzonder lang maar ook erg mooi project. Een vriend die graag ziet hoe ik de vloer claim voor mijn eigen verhaal, en weet hoeveel moeite me dat ook kost. Zoveel mensen die me vertellen ze te bellen als ik me verdrietig voel. Een avond als een achtbaan, ergens tussen angst voor kleine dingen en speels gelach, gezang zelfs, met mensen die me bijna te dierbaar zijn. Een arm om me heen, even die bijna vergeten warmte. En hoe dat gapende gat in mij in een langgehoopte slaap valt.
