De maan schijnt door de bomen, een kleine sikkel van licht. Ik begrijp waar het sinterklaasliedje vandaan komt. Over twee dagen klimt de eeuwenoude man voor het laatst in 2016 over onze daken heen. Het kind dat ik ooit was vindt dat een opluchting. Het was allemaal nogal intimiderend. Het grote boek waarin al mijn zonden stonden, de roe en de zak naar Spanje, de schoot van die gerimpelde man, en dan die veel te zwarte knechten. Dit kind was blij toen het ‘feest’ niet meer dan een luguber sprookje bleek te zijn. Mijn geheimen bleken dan toch van mij.
