Achter me wordt getimmerd en gezaagd, naast me klettert regen op het water. Ik zit al een uur of vijf in hyperfocus voor de computer. Wat artikelen, een blog, een nieuwe functionaliteit. Als we gaan eten staar ik in dezelfde focus naar de tv. Daarna moet ik er even uit. Ik wil niet, maar ik dwing mijn hyperbrein. Het is pas 9 uur, maar de lucht is nog steeds guur, en donker alsof het al herfst is. Mijn sociale leven en mijn psychisch welzijn kunnen niets met de maanden in het verschiet, maar wat ik creëer vaart er wel bij.
