Ik zit aan een grijs bureau. Hij stond vroeger in de studeerkamer, met daarop de eerste computer die ons huishouden rijk was. Mijn eerste contact met een document vond plaats aan dit bureau, de knipperende cursor op een blank vel, waar ik uiteindelijk avond aan avond nieuwe stukken oude pijn tikte. Zonder enige oefening in mijn vingers, langzaam en omslachtig, zodat wat ik schreef niet alleen rauw was maar ook letterlijk mijn handen deed krampen. Ik streel even over het grijze oppervlak. Ik ben zolang van dat meisje gevlucht tot ik de aarde rond was, en nu ben ik terug.
