Niet iedereen is gecharmeerd van de labeltjes die je in psychische trajecten opgeplakt krijgt. Ikzelf vind ze een handig instrument. Een beetje als pennen, nuttig als je jezelf schrijver noemt, maar dat maakt niet iedereen met een pen een schrijver. Ikzelf noem me dan weer schrijver, maar heb helemaal geen pennen. Ik leen ze, wissel ze en typ uiteindelijk toch alles. Dat doe ik ook met mijn psychische labels, waar ik een kleurige lappendeken aan willekeurige trekken uit heb, die elke psycholoog anders interpreteert. Ik ben psychisch kwetsbaar. Ik leer van de labels, gebruik handvatten, verzin dan mijn eigen therapie.
