Ik roer wat in de pan, waar de aardappels aan de bodem kleven. Hoeveel olie je er ook in gooit, in deze bakt alles aan. Ze is even weggelopen uit de keuken om muziek op te zetten en omdat ik er toch ben kan een beetje roeren er wel van af. Het water voor de sperziebonen vertoont te eerste belletjes. ‘Hoe heet dat, Anne?’ zegt ze, me plagend met mijn antipathie voor koken. ‘Verdampen,’ antwoord ik, ‘de faseovergang van vloeibaar naar gas.’ Ze lacht, verrast door mijn invalshoek. Ik ben geen meester in de keuken, maar ik ken mijn scheikunde.
