Ik denk dat ik het begrip falen ben kwijtgeraakt. Niet omdat ik nooit meer perfectionistisch ben, of denk dat anderen het niet zien als ik de plank volledig mis sla, of omdat het niet meer voorkomt dat ik mijn imago bescherm. Maar in de archiefkast van mijn hoofd waar nog ouderwets met een stift het woord falen staat, is het angstvallig stil. Falen is belangrijk in een wereld waar controle bestaat en resultaten kunnen worden gemeten. Ik zie mezelf in een leven waar chaos heerst, proeftuintjes worden opgezet, ik organisch groei en vooral altijd bijleer. Omdat ik het heb geprobeerd.
