Toen ik jong was kwamen Geer en Goor op tv. Ik wist dat ik lesbisch was, maar kon me er totaal niet mee identificeren. Homoseksualiteit werd ridicuul, maar de wereld heeft een manier om overdreven exposure te herbalanceren. Homo-zijn is nu bijna normaal. Twee jaar geleden hoorde ik van free-the-nipple, nu slaan de tepels om mijn oren. Je hebt NS-reizigers en genderneutrale toiletten. Iedereen heeft depressie, je krijgt prikkelarme uurtjes in de Albert Heijn. Ik vind het ver gaan, maar zie door het clowneske ook de weg vooruit. In mijn ervaring is deze eendimensionale zichtbaarheid de eerste stap naar normaliteit.
