Onze laatste voorstelling is een kinderkoor dat de tribune aanklaagt over de toestand van de wereld. Ik lach me door de liedjes heen. Goede tekst. Aardige muziek. Een beetje vals, maar dat reken je een kind niet aan. Niet helemaal slecht, maar ik erger me kapot. Ik hou niet van schuld alleen bij anderen leggen, en ik begrijp dat ook van kinderen niet. Maar goed dat ik geen moeder ben, want recensies wijzen uit dat ik het he-le-maal verkeerd heb. ‘Prachtig. Geen volwassene die niet ontroerd was.’ Nou dan is dat in ieder geval duidelijk; volwassen ben ik nog niet.
