Driehonderd mensen zitten verkleumd te kijken naar de levensloop van de grutto. Een bijzonder onderwerp voor theater, over evolutie, het kunstmatig in leven houden van tot uitsterven veroordeelden. Ik vraag me soms af of de mens het eindpunt nabij is; lichamelijk hebben we zoveel overwonnen, maar onze psyche begint ons de das om te doen. Is dat erg? De podiumpanda vindt zijn einde niet bedreigend. ‘Ik leef in het hier en nu.’ De grutto verliest zijn kind en probeert het volgend jaar weer. De vraag waar de mens heengaat blijft hangen. Wij haasten ons in ieder geval de wind uit.
