Het was de vorige zomer, ik stond op een strand en zag hoe klein angsten zijn als je er van een afstand naar kijkt. Ergens verschoof een grenssteen in de verte. Het was niet genoeg. Ik was gebroken. Alles schuurde aan het verlies dat ik had gehad, kortgeleden, langer geleden. Ik was te bang voor intimiteit om haar toe te laten. Ik noemde het twijfel.
Zij gaf een ‘tot hier en niet verder’. Het deed me pijn. De woorden die ik niet kon spreken, de woede die ik niet kon uiten omdat ik verstijfd bezig was met niemand te zijn. De ons waarvoor niet gevochten werd, niet door haar, niet door mij, de liefde, de connectie, die klaar lag en die ik niet waard durfde te zijn.
Ik begreep het ook. Ergens was het beter, dacht ik. Nu hoefde ik me alleen maar weer af te schermen. De steen vast te zetten. Nooit meer zo naakt te zijn.
Een klein jaar, een fortuin aan therapie, een enorme schat aan zelfhulp later kijk ik naar mijn stapel grensstenen, losgewrikt uit die verre muur. Ze liggen her en der verspreid op de grond. En ik vraag me af hoe zij het wist. Wanneer iemand door dat moeizaam gebroken gat de grens binnen komt. Waar ligt dan die ‘tot hier en niet verder?’
Wanneer vecht je niet meer, wanneer kan het nog niet, wanneer doet het weer teveel pijn? Hoe weet je of je helpt of kwijtraakt? Wanneer kan je vasthouden, wanneer ben je onherstelbaar verwond? Ik vond haar ‘tot hier’ te vroeg destijds. Maar waarschijnlijk had ze gelijk. Voor haar zeker, maar wellicht ook voor mij.
‘Het is wat het is,’ zei ze ten afscheid. En dat nam ik mee als levensles. Het is wat het is, een vierkant kan zijn scherpe hoeken verliezen, maar daarmee maak je hem niet rond. Ik word nooit de cirkel die ik voor ogen had.
Ik wens me nog wel eens daar op dat strand, haar hand in mijn hand, met de stapel stenen waar ze nu liggen, her en der verspreid.
Maar soms heb je de juiste persoon op de juiste plek. En is het gewoon de verkeerde tijd.
[bctt tweet=”Het is wat het is, een vierkant kan zijn scherpe hoeken verliezen, maar daarmee maak je hem niet rond. ” username=”raak_me”]
