Door de stromende regen op een ov-fiets naar een afspraak om half 9 ‘s die emotioneel veel vergt en niets gaat opleveren. De ambtelijke molen maalt slecht, vandaag lijkt hij zelfs achteruit te draaien. In dezelfde aanhoudende regen mijn ov-fiets terugvinden met een lekke band. Lopen naar het station, plassend door de plassen, tot aan mijn ondergoed doorweekt, scheldend op vage procedures en profiteurs. “Koffie?” vraag ik haar. Ze schudt nee. Ik haal onderweg naar mijn trein een croissant die per ongeluk kaasloos blijkt te zijn. Niets van dit alles slaagt erin de glimlach van mijn gezicht af te vegen.
