Het is een glorieuze novemberdag, helder, zonnig, relatief warm. Jammer dat mijn hoofd vol zit met watten en ik het licht niet kan verdragen. Ik trek snel weer de gordijnen dicht en verval terug in de halfschemer. Ik lees Harry Potter op bed. Het gaat over internationale verdragen, rechten voor elven, begrip voor reuzen, modderbloedjes en het grote duistere teken. Ik lees om niet na te denken, me af te leiden van mijn hoofd, maar merk dat het verhaal, hoe volslagen vergezocht dan ook, helemaal van deze tijd is. Een kind kan dit zo goed begrijpen. Nu de volwassenen nog.
