De leegte van het landen moet wachten. Inplaats van bijkomen staan we met de toneelgroep in het nieuwe pand, een voormalige loods. Het is ontzagwekkend groot, met naast het theater ruimte voor leslokalen, kleedkamers, een bar, en escaperooms. We gooien alvast bloed, zweet, tranen en vooral verf op de stenen. Tijdens de kwaststreken haalt mijn verleden me af en toe even in. Ik dacht dat ik vastzat, maar het leven kan veranderen. En hoe. Onze regisseuse droomde en sprong. Het voelt als een levensles die ik net nog niet genoeg ken, maar waar ik dichtbij ben. Droom groots. En doe.
[bctt tweet=”Droom groots. En doe.” username=”@raak_me”]
