Ineens is het december. Maand van kale takken, koude voeten en donkere luchten. Maand van de feestdagen omknellende melancholie. Een maand die elk jaar sneller lijkt te komen dan het vorige, en elk jaar korter lijkt te duren. Hoe meer ik er gehad heb, hoe minder diep de sporen van de wintermaanden, maar ik kan niet zeggen dat ik er echt blij mee ben. Ik weet niet altijd zo goed wat ik met mijn leven moet, dat maakt me in de winter triest. In de zomer maakt het me vrij. Aan die wetenschap klamp ik me de komende weken vast.
