Ik heb het depressiegala altijd een charmant initiatief gevonden. Een poging om een grote ziekte bij veel mensen bekend te maken, op een andere manier dan met de zoveelste campagne of een ongebruikte app. Ik moet zeggen dat ik het een nog charmanter initiatief vind nu ik weet dat het al drie jaar zonder subsidie draait en dat een gedeelte van het subsidiegeld dat eerste jaar is teruggestort. Terwijl een van de doelen, de ziekte bekend maken, wel degelijk is bereikt. Dat zie je niet veel, in deze tijd waarin miljoenen stilletjes worden weggestort in krakkemikkige plakbandoplossingen voor gigantische problemen.
