‘Je bent als een herfstdag,’ zegt ze als alweer een bolletje emotie knapt. ‘Regen, wind, zon, het wisselt maar af.’ Ik voel me meer als een mijnenveld, je weet nooit welke stap juist is, overal kunnen granaten liggen. Door schade, schande en exen wijzer geworden neem ik tegenwoordig een heleboel disclaimers met etiketten als ‘gevaarlijk’ en ‘toxisch’ mijn dateleven in. Ik heb ze tot nu nog niet nodig gehad, maar het is voor het eerst herfst in mijn relatieland. Van de etiketten schrok ze geloof ik meer dan van de aankomende storm. Misschien is mijn mijnenveld voor haar slechts bubbeltjesplastic.
