De maan schijnt vol en helder in de frisse nachtlucht. Tijdens mijn tocht van het station kom ik dolende zielen tegen, het hart onder de arm, de ogen slapeloos naar boven gekeerd. Astrologie wordt vooral bedreven door redacteuren die katerntjes moeten vullen, dus de as ram-weegschaal is voor mij flauwekul, ‘je verstikte zelf adem geven’ iets dat je altijd moet doen, niet alleen bij volle maan oktober 2017. Maar dat maangetijden ook in mensenbloed zitten kan zelfs, of juist, deze verstokte wetenschapper niet ontkennen. Er is vast een biologische verklaring. Ik wil het niet googlen. Voor mij blijft het magisch.
