Ik weet niet precies wat me zo verlamd houdt, maar de angst is terug. Hij komt elke paar weken hevig aan de deur rammelen, maar meestal is er een aanleiding. Op dit moment lijkt alles in rustiger vaarwater. Misschien is dat wel het probleem. Krijg ik een brok onverwerkte troep uit een van de lades in mijn hoofd toegeworpen. Ik kan me voorstellen me nu juist in een onveilige situatie te storten, gewoon om een aanwijsbare reden te hebben. Een afgebakend probleem lijkt zoveel veiliger. Ik schiet er alleen niets mee op. Gewoon blijven ademen dan maar. Er dwars doorheen.
