Ik zit in een sprinter. Voor me zitten twee mannen gemoedelijk tegenover elkaar op hun telefoon te staren. Blijkbaar staren ze er af en toe naast. “Cool shoes man, where did you buy those?” zegt de forse jongen een beetje uit zijn comfortzone tegen de tengere. Er volgt een gesprek over moeilijke maten en even later staan ze naast elkaar, hun voeten te vergelijken. Ze geven elkaar een boks als maatje 41 de trein uit gaat. 48 verdwijnt, wat ongemakkelijk, zijn telefoon weer in. Een ongedwongen sociale interactie tussen vreemden is altijd een klein wonder. En ik heb hem gezien.
