Ik strek mijn tenen uit en vraag me af of ik de nagels rood zal lakken. Mijn vriendinnen proberen ondertussen telefonisch een weekend weg te plannen. Dit gaat zoals altijd niet vlekkeloos. Tien vrouwen, één datum. Dit keer moet er ook nog eens rekening gehouden worden met bevallingstijden en wereldreizen. Het is nu al een vreemd jaar, niet alleen op wereldniveau. Maar zoals alle niet direct levensbedreigende veranderingen went het snel. Ik bestudeer mijn teennagels. Niet vlekkeloos. Ik overweeg de flinter rood van mijn huid te krabben, maar laat het los. Morgen zie ik het foutje waarschijnlijk al niet meer.
