Ik probeer mijn toneelteksten te leren. Ik blijf in mijn hoofd de vreemdste volzinnen scanderen. Het contrasteert met mijn eigen taalgebruik. Ik ken veel woorden, maar als ik moet spreken vind ik meestal niet de juiste. Je zal me vaak horen brabbelen over niets of vertellen over iets heel inhoudelijks, maar zeer zelden over wat me echt raakt. En als ik dat doe krijg je het beeld ook nog eens in kleine puzzelstukjes. In het toneelstuk speel ik een boodschapper die wel wanten weet van woorden. Ik ben benieuwd of ik dit jaar mijn rol het echte leven in sleep.
