Er zijn duizenden dingen die zo mooi zijn aan jou. Maar het allermooiste is dat je je nergens, nooit niet, aanpast. Je stelt grenzen en wijst deuren en je eerste focus ligt altijd op jou. Je vertrouwt me zo volledig dat ik de onbeschermde versie zie. Ze is rauw en intens. Ze weet niet perse wat ze wil en nodig heeft maar onderzoekt dat elke keer opnieuw. Ze stelt grenzen.
En ik ook. Ik ontdek grenzen en trek die. Je respecteert ze niet alleen, je omarmt ze. Ik weet niet wat ik wil en wat ik nodig heb, maar daar werk ik aan. Ik ben een heleboel dingen niet meer, maar nog altijd rauw en intens en egocentrisch. Dat laatste is een vloek voor de vrouwen in mijn leven, maar het hoort bij mij. Ik ben er niet achter of ik die eigenschappen wel wil veranderen. Ze passen.
Ik heb ook nieuwe eigenschappen gekregen. Ik ben ineens betrouwbaar. Er zijn altijd lagen achter lagen en er zijn altijd dingen die ik nog niet vertel. Ik kan alleen vertellen dat ik nog niet vertel. Maar ik heb geen van mijn trucs ingeschakeld om je te lokken, ik heb geen van mijn reputaties gebruikt om je te binden en ik heb me nergens groter voorgedaan dan ik ben. Ook niet kleiner, zeker niet kleiner, al was dat in jouw geval onverwachts misschien de betere strategie. Maar strategieën doe ik nu niet. Gelukkig maar. Echtheid draagt zoveel lichter.
Over tien jaar lief, kan het zo zijn dat we hebben gekregen waar we voor kwamen. Dat ons avontuur voorbij is. Maar dan nog zie ik me op je verjaardag verschijnen, ons over vijftien jaar nog samen werken aan onze boeken en sites. Over twintig nog op een terras naar de ondergaande zon kijken. Over dertig op het naaktstrand in Lesbos, je hand in mijn hand, pratend over de liefdevolle stelletjes aan de waterkant. Ik zie een leven lang met jou, ook buiten een relatie. En ja, triest genoeg, ook dat idee, mensen voor altijd, is verschrikkelijk nieuw voor me.
Ik weet niet hoe de toekomst er uit gaat zien. Wie we worden, wat we doen, hoe het leven ons vormen zal. Ik weet niet of het de levensfase is waar we nu in zitten. Of de tijd die me iets heeft geleerd. Maar je bent zowel de officieel meest gekke als officieus de minst reddeloze die ik ooit zo dichtbij heb gelaten. Een heel ander soort vrouw.
Ik heb wel eens per ongeluk iemand samengewoond die nu een goede vriendin blijkt, maar dat hadden we toen en ook de jaren erna niet kunnen voorzien.
Ik heb wel eens gedate met mensen die iets maakten dat ik mooi vond, maar nog nooit, in de verste verte niet, met iemand die net zo goed is als ik.
Ik heb wel eens meisjes gehad die net zo koppig, overheersend en egocentrisch waren als ik, maar er was dan nooit meer ruimte voor mij. Dus moest ik weg.
Ik heb nog nooit eerder iemand in mijn leven gehad die op jouw manier werkte aan haar issues. Die op jouw manier voor zichzelf kon zorgen en opstaan. Die op jouw manier zo extreem zelfredzaam was in al haar instabiliteit.
Ik heb nog nooit iemand liefgehad die zo volwassen is als jij.
