‘Het gaat altijd over depressie, nooit over angst’, mopperde ik een jaar geleden over de media-aandacht voor een beperkt onderdeel van psychische klachten. Niet dat ik angst interessanter vind, erger, of enger dan depressie. Het is voor mij alleen een meer constante metgezel. Waar depressie maar een paar keer zijn allesverslindende jarenverwoestende kop op stak, zit de angst altijd op mijn schouder, op mijn schoot, in mijn darmen en mijn hartslag. Vervelend, maar ook vertrouwd. Dus toen er een aanvraag kwam voor een angst-interview in de Linda kon ik geen nee zeggen. Ik durfde natuurlijk niet. Ik deed het toch.
