Mijn huishomo heeft een nieuwe baan. Een droombaan. Zijn neef komt langs om het te vieren. Ik mopper mee in de zon. Huishomolief valt bijna in slaap. Neefheteroechtgenoot besluit om 9 uur dat het mooi is geweest. We zijn lui of loom, of eerlijk gezegd, eigenlijk gewoon doodmoe. Een jaar geleden dansten we tot het morgenlicht in deze kamer om iets veel kleiners. Ik vertel mijn huisgenoot later dat het pijnlijk is, als hij met zijn droombaan de wereld afzwerft. Dat ik hem na een week al mis. Dat volwassen zijn niet betekent dat ik het zonder hem wil redden.
[bctt tweet=”Soms mopper je in de zon.” username=”raak_me”]
