Zo’n mensenleven geleden liep ik stage op een onderzoeksafdeling. Daar waren twee Duitse stagiaires. Eentje vroeg me “Wat vieren jullie eigenlijk, 5 mei?” Op mijn antwoord was het even stil. “Mijn opa sprak nooit over de oorlog, hij zal wel fout zijn geweest.” De andere stagiair had eenzelfde verhaal. “Onze generatie durft niet te vragen, want we krijgen geen antwoorden. Maar we voelen schuld.” Dat vond ik begrijpelijk, maar wrang. Mensen kunnen fouten maken. Niemand is verantwoordelijk voor de daden van zijn voorvaderen. Sinds dat jaar herdenk ik ook op 5 mei een beetje; de slachtoffers van het verkeerde kamp.
