Toen ik op mezelf ging wonen kocht mijn moeder zo’n plastic kerstboompje voor me. De lampjes zaten erin, de ballen hingen eraan, kortom, er was geen werk aan, behalve hem rond kersttijd uit de spelonken van mijn kamer vissen. Ik denk dat hij door de spelonken opgegeten is. Ik heb hem nooit teruggezien en ik heb hem nooit teruggezocht. Dat zal mijn laatste eigen kerstboom zijn geweest. Elk jaar doet de traditie me vreemder aan, maar ik gun iedereen zijn eigenaardigheden. Ook mezelf. Ik probeer nu een lychee te kweken. Het slaat nergens op, maar ik vind het wel gezellig.
