We zijn tijdelijk verhuisd. Niet naar het oude appartement dat in halve staat van ontruiming is. Niet naar ons nieuwe nest, dat leeg en beeldschoon op onze spullen ligt te wachten. Maar naar een hotel in Weesp, of Thebe, zoals we de stad hebben omgedoopt voor onze uitvoering van de Griekse tragedie ‘Antigone’. De premiere is vandaag. De zenuwen nestelen zich als een kluwen kittens in mijn buik, af en toe maakt er eentje een gemene uithaal. Over een uur of vier is het gebroken benen, toitoitoi, erop of eronder, de dood of de gladiolen. Ik kan stiekem niet wachten.
