Ik had ooit een vriendin met een vader die psychiater was. Zoals je dat doet tijdens een borrel en een blokje kaas, vroegen we hem zijn diagnose. Hij gaf zijn schets. Eentje die ik nog steeds boeiend vind. Ik heb heel veel labels gekregen, maar de zijne is er nooit bij. Hij schatte me in als theatraal. Dat is een aandachtsstoornis waarbij je altijd in het middelpunt wil staan, maar nooit laat zien wie je echt bent. Nevelen en spiegels, zei een vrouw niet zo lang geleden tegen me. Al heb ik geen persoonlijkheidsdiagnose, ik dacht er toch weer aan.
