Toen ik jong was had ik een paar aardig obsessieve trekken. Iets met stoeptegels tellen, dingen in een hoek van 90 graden op mijn bureau, dwangmatig opruimen en getallen vermijden. De inrichting van huizen moest strak, felle kleuren waren uitgesloten, uit de band springen was een onbegrijpelijke zaak. En ook tot in de puntjes enge …
Ik heb het mooiste thuis dat ik kan verzinnen. Alles, van de net-niet-strak gemaakte muren en de overvloedige kit in de badkamer, tot de okergele, okerrode, azuurblauwe inrichting met vooral veel eikenhout, een beetje walnotenhout en hier en daar en industriële details, is door mij veroorzaakt. Het is een kakofonisch allegaartje in elke omschrijving. Maar …
De meeste van mijn boeken staan nog bij mijn ouders, en eigenlijk lees ik nauwelijks nog van papier. Maar de boekenkasten staren me nu al een paar dagen akelig leeg aan. Ik had de wand ook kastloos kunnen laten, maar een kale muur is ook maar kaal. Ik weet eigenlijk niet waar ik me druk …
