We keken altijd het songfestival met het hele gezin. Een zaterdagavond rond de televisie. Niet dat Nederland ooit won, maar het was altijd een feestje. Sinds ik het gezin verliet zag ik het songfestival nog maar sporadisch. Een keer in de stamkroeg die datzelfde jaar dichtging. Een keer met mijn toenmalige vrouw, toen het al over was maar ik nog niet was weggegaan. Een keer met een groep mensen die nog geen maand later als een kaartenhuis in elkaar klapte. En nu dus, vanavond. Statistisch een slechte gok, maar je kunt niet altijd blijven verliezen. Ik hoop op een feestje.
