Soms wil ik schreeuwen om niets. Omdat het allemaal even zwaar is en het naar is om je dan alleen te voelen. Ik heb een behoorlijk explosief relatieverleden, ook in ruzie passioneel. Het porren in pijn en de intense opluchting dat je samen aan de andere kant de band weer aanleggen kan. Want boosheid voelen durf ik alleen als ik heel erg vertrouw. Er zijn in de loop van mijn jaren heel wat kinderen met badwater weggespoeld en trauma’s aangeraakt. Toch wil ik nog steeds soms schreeuwen om niets. Om dan te beseffen dat alleenvoelen niet hetzelfde is als alleenzijn.
