De schoonmaker rommelt in het huis. Ik sluit me op op mijn kamer. Heerlijk dat iemand anders de stof uit de hoekjes haalt. Ik zou het misschien wel kunnen, maar ik zou het niet doen totdat het zich heeft opgestapeld tot lagen grijs op grijs. Zelfs dan zou ik staren en besluiten dat er te weinig ruimte in me was om het echt te zien. Nu zie ik ze. Wit zijn ze, meestal. Behalve als ik behoefte heb aan koffie, de vloer te nat en het huis te vol is om de senseo te bereiken. Het is een kleine prijs.
