Ik leef in een bizar online huishouden. Ik zoek de lades, de kasten en mijn tas af naar een pen, maar moet het opgeven. Er is gewoon geen inkt in dit huis. Voor dingen als printen en schrijven wijk ik meestal uit naar werk, maar daar ben ik even helemaal van weg. Ik overweeg een kaart te vullen met oogpotlood of lipstick. Inkt voor mijn lichaam heb ik genoeg voorhanden. Ik zucht en schilder er dan een lach mee op mijn gezicht. Als ik wil schrijven is het tijd om naar buiten te gaan, de comfortzone uit, de winkels in.
