De grauwe mist is blijven hangen. Voor de tweede dag op rij blijft het licht dik en wit op de grond rusten. Ik stel me dat in de wolken zijn altijd vrolijker voor. Schattige pluizige schapenwolken. Of van die prachtige oranje-roze flarden zonsondergang. We kunnen allemaal wel een goede portie zonsondergang gebruiken, denk ik, of een flink stuk warm zomerland. Of meer dan honderd meter zicht. Ik hoor een vliegtuig opstijgen, maar zie niet meer dan een vleugel voordat hij de witte soep ontstijgt. Ik vraag me af wat ik hier doe, waarom ik niet daar boven de wolken wegglijd.
