Als ik station Rotterdam uitloop moet ik altijd knipperen met mijn ogen. Niet om wat ik zie, maar wat ik niet zie: oude panden, eindeloze kijkers. Mijn Amsterdam is een stad met zijn verleden geëtaleerd op elke straathoek, en een toerist op elke stoeptegel. Ooit, toen Rotterdam nog een vies woord was, was ik bevriend met een kunstenaar uit deze stad. Hij liet me de geheime plekken zien. Nu maken steeds meer mensen de overstap. In de straten met graffiti, de soms ongeopende horeca, lijkt de stad nog jong. Maar het bruist aan de oppervlakte. De toekomst komt hier aan.
