Het is verschrikkelijk weer voor een Waddeneiland. De enige schoenen zonder hak waar ik op kan lopen zijn mijn hockeyschoenen. Ik neem ze mee. Samen met de truien die ik nooit draag. Ik trek de grens bij broeken. Ik heb er ergens eentje, maar ik weet niet precies waar, en dat heeft een reden. Ook dit uitstapje zal volledig in jurk geschieden. De regen trommelt op de daken en onrust schommelt in mijn buik. Ik staar een paar minuten door de ramen. Ik hoop dat de wolken straks optrekken en dat de zon al die tijd blijkt te hebben geschenen.
[bctt tweet=”De regen trommelt tegen de ramen en onrust schommelt in mijn buik.” username=”raak_me”]
