Ik denk dat we allemaal een psychische stoornis doormaken. Als je het psychologieboek er op na slaat, is er geen puber die de trekken niet kent. Behalve de pubers die niet puberen. Zij krijgen een twintigjaarcrisis. Of depressie, burn-out, ptss, midlifecrisis. Je kan het emotioneel losslaan lang ontlopen, maar het bijt je in je staart. Herken je dit niet, spring dan uit die band. Zodat je niet te laat beseft dat niets wat je deed thuishoort in een psychologieboek, maar je het leven hebt gemist. Spijt hebben van wie je niet bent geweest lijkt me het ergste wat er is.
