Het licht lijkt geen haast te hebben vandaag, ze sijpelt door de wolken heen. Elk straaltje of deeltje wordt langzaam door het water in de lucht teruggekaatst. Het is alsof ik naar een trage film zit te kijken, zo één uit de jaren negentig waar je twintig minuten dialoog meekrijgt voordat de eerste actiescène begint. Waarin het verstrijken van tijd of het leren van een vaardigheid vergezeld moet worden door een montage om te zorgen dat de kijkers de overgang zien. In een wereld vol prikkels die in lichtsnelheid op je afkomen, is het soms nodig even stil te staan.
