Voor het eerst een GayPride in Utrecht. Vijfentwintig bootjes wurmen zich door de grachten. Daarna is er feest, op een brug, een plein. We lopen hand-in-hand. We kussen aan de kade. We komen mensen tegen die ik ken, als familie beschouw. Een knuffel hier, een verhaal daar. ‘De sfeer is zo relaxed’, vindt ze. Als we ons naar het station begeven worden we weer opgemerkt. ‘Iedereen accepteert ons, maar ik voel me toch een kermisattractie.’ Dat is precies waarom diversiteitsfeestjes voor mij zo nodig zijn. Niet omdat ik me wil afzetten, maar soms wil ik relaxed, onder vrienden, ‘normaal’ zijn.
