De meeste dingen in het leven overvallen me een beetje. Dat komt deels omdat ik me nooit ergens op voorbereid. Voeger bereidde ik me juist veel voor, op alle mogelijke situaties. Daar was niets mis mee, maar controle loslaten verlamt me minder. Het komt ook omdat ik weinig verwachtingen heb. Ik denk niet meer dat alles beter wordt als ik maar een studie, baan, partner, huis heb. Daarom leef ik niet echt ergens heen, ik heb geen vijfjarenplan en geen specifieke ambitie. Dus meestal word ik, licht verwonderd, overvallen door het leven. Voordat ik vrees, en voordat ik verlangen kan.
