Ik voel me alsof ik mijn wortels kan uitslaan, maar ik ben net nog niet bij de vruchtbare grond. Als een soort nomade overbrug ik het leven, vooral de laatste weken. Ik vind het altijd wel leuk in zigeuner-stand, je komt overal, je ziet veel, je voelt je overal en nergens thuis. Maar ook een zigeuner heeft nog zijn eigen, zij het verplaatsbare, huis. En hoewel ik wel kan genieten van de onvoorspelbaarheid ben ik er niet voor gemaakt. Mijn voeten hebben een vloer nodig, mijn hoofd een dak. Pas dan voel ik me, buiten mijn muren, echt weer vrij.
