Gisteren herplaatste ik een column van negen jaar geleden. Ik sprak daarin over mijn leven toen ik nog 23 was. Studie, samenwonend met mijn vriendin, en een kat. Ik zou af en toe terug willen naar die jaren. Om te vertellen dat het oké is om alles te hebben en ongelukkig te zijn. En dat je alles kan verliezen en daarin juist je weg vinden. Na die studie kwam een baan, en toen een andere. Na die vriendin kwam een nieuwe vrouw, en een scheiding. Nu leef ik met mijn huishomo samen. Alleen die kat, die is er nog steeds.
